Kunsthuis Jan Mennen
Jan Mennen:
Al op jongen leeftijd was ik al bezig met tekenen.
Kon me terugtrekken en heerlijk met tekenen
bezig zijn. Dit was mijn moeder opgevallen en zei
kocht voor mij een tekencursus. Dit was echter
helemaal niet mijn ding en wilde er zo snel
mogelijk van af. Ik wilde niet in opdracht tekenen,
maar alleen tekenen vanuit mijn gevoel.
Mijn leven zou verder met sporten gevuld worden.
Hier kon ik me uitleven en me laten zien. Zo begon
ik dan ook als gymleraar aan mijn carrière. Dit
duurde even en vervolgens werd ik vakleerkracht
tekenen en handenarbeid. Iets wat ik met veel
bevlogenheid gedaan heb. Ik merkte dat dit toch
iets was, wat diep in mij zat.
Toch was ik niet zover dat ik hiermee verder wilde
gaan. Wel haalde ik en haal ik nog steeds veel
voldoening uit het feit dat ik kinderen aan de hand
kan nemen en ze laten ervaren wat ze allemaal
kunnen. Vaak zijn ze verbaasd over hun eigen
kunnen. Ze krijgen meer zelfvertrouwen en een
positiever zelfbeeld.
Voor mijzelf had ik bedacht, dat ik in de kunst zou
gaan als ik gepensioneerd zou zijn. Dit nam echter
een andere wending toen ik Ton Piepers leerde
kennen, die op zoek was naar een opvolger. Na
een paar voorzichtige stappen in “de kunstwereld”,
groeide onze samenwerking snel uit. Het begon bij
de galerie in Weert, vervolgens de beeldentuin bij
mij thuis enniet lang daarna was er ook de galerie
in Roggel. Nu werd ik bij de hand genomen door
Ton en kwam in een wereld terecht waar ik
thuishoor, tenminste zo voelt het. Dit was echt
“thuiskomen”. Momenteel heb ik nog niet alle tijd
om me helemaal met kunst bezig te houden maar
het voelt allemaal geweldig.
Dit was waarschijnlijk dat, wat mijn moeder allang
gezien had.